Alkoholik, czyli osoba uzależniona od alkoholu, może podjąć leczenie i kontynuować je praktycznie w dowolnym momencie swojej choroby – potrzebuje jednak często nie tylko samozaparcia i świadomości nałogu, ale też, a czasami wręcz przede wszystkim, wsparcia ze strony najbliższych, czyli rodziny i przyjaciół. Jak ważna jest ich rola w takiej sytuacji?
Alkoholizm – problem nie tylko chorego, ale też jego otoczenia
Uzależnienie od alkoholu to poważny problem, który dotyka nie tylko osobę pijącą, ale też ludzi z najbliższego otoczenia, czyli rodzinę i przyjaciół. Co więcej, to często właśnie oni, jako pierwsi, zaczynają dostrzegać istnienie problemu i jego wagę. Chociaż sygnały ostrzegawcze wydają się być wyraźne, to nie zawsze jednak bliscy dysponują odpowiednią wiedzą, dzięki której mogliby zareagować prawidłowo i udzielić pomocy, w tym namówić uzależnioną osobę do rozpoczęcia leczenia. Nie oznacza to jednak, że powinni oni rezygnować z udzielania wsparcia – to bardzo ważne, by w przypadku choroby alkoholowej, chory miał oparcie w znanym sobie otoczeniu i mógł dzięki temu wytrwać w trzeźwości.
Czym jest alkoholizm i na jakie sygnały trzeba zwrócić uwagę?
Alkoholizm jest przewlekłą, postępującą chorobą, wynikającą z uzależnienia od alkoholu, które wpływa zarówno na sferę psychiczną, jak i fizyczną chorego. W jej przebiegu pojawia się stopniowa utrata kontroli nad ilością i częstotliwością spożywania alkoholu oraz rosnąca potrzeba przyjmowania go.
Takie zachowania nie wynikają przy tym z braku silnej woli – w tym wypadku należy rozpatrywać tę chorobę pod kątem zaburzeń funkcjonowania mózgu, które wywoływane są właśnie przez alkohol – wpływający istotnie na mechanizmy regulowania emocji oraz zachowań.
Sygnały, które powinny zaniepokoić otoczenie osoby uzależnionej, często są długo niezauważane przez samego chorego. Wśród nich można wymienić, na przykład:
-
stale zwiększającą się tolerancję na alkohol – u chorego występuje potrzeba częstszego sięgania po trunki, a jednocześnie uzależniony musi spożywać alkohol w coraz większych ilościach, by osiągnąć zamierzony efekt,
-
ukrywanie picia – chory szuka okazji do samotnego spożywania alkoholu, by uniknąć oceny ze strony otoczenia,
-
zaniedbywanie obowiązków – zarówno rodzinnych, jak i zawodowych, co prowadzi do narastania konfliktów,
-
objawy odstawienne – w przypadku nawet krótkiej abstynencji można dostrzec fizyczne symptomy takie, jak drżenie rąk, nadmierna potliwość czy pogorszony nastrój,
-
zaprzeczenia – chory usilnie zaprzecza, że problem istnieje i bagatelizuje go.
Szybko dostrzeżone objawy pozwalają rodzinie i przyjaciołom zainterweniować. Alkoholizm jest chorobą groźną, którą należy leczyć! Bez odpowiedniej terapii mogą bowiem rozwinąć się zagrażające życiu choroby – marskość wątroby czy zaburzenia pracy serca.
Jak bliscy mogą wspierać podczas leczenia i trzeźwienia?
Jedynie osoba uzależniona od alkoholu może podjąć decyzję o rozpoczęciu leczenia i przyznać, że problem jest realny. Jednak często robi to właśnie dzięki bliskim w swoim otoczeniu, którzy są w stanie szczerze, bez ogródek, wskazać, jak głęboko sięga nałóg.
W takiej sytuacji rodzina czy przyjaciele muszą nie tylko okazywać wsparcie i zrozumienie, ale też, niekiedy, stawiać wyraźne granice – nie wspierać chorego w ukrywaniu picia, nie pozwalać mu na zwlekanie z rozpoczęciem leczenia i nie zajmować się obowiązkami, na przykład domowymi, które spoczywają zazwyczaj na barkach uzależnionej osoby.
W trakcie samej terapii, stabilne, wyrozumiałe otoczenie nadal pozostaje istotnym elementem leczenia alkoholizmu. Może zdarzyć się również i tak, że najbliższe osoby, na przykład współmałżonkowie, również będą musieli podjąć terapię, by zapewnić alkoholikowi prawidłową pomoc, ale też zadbać o swoje zdrowie psychiczne.
Nie można także zapominać o tym, że alkoholizm jest chorobą nieuleczalną – a jedynie możliwą do „zaleczenia” – uzależniony do końca życia pozostaje alkoholikiem tyle, że niepijącym.
Artykuł sponsorowany
